Around Annapurna

Zooo, laatste dagje, dus tijd voor een korte recap van een maandje Nepal. Alweer bezoek nummer drie, ja dat doet maar! Helaas gaat het allemaal wat lastiger als je eenmaal aan het werk bent, maar waar een wil is, is een weg.
Laat ik nog maals mijn reisfilosofie verkondigen: Vakantie is goedkoper dan thuisblijven! Het hangt wel een beetje af van het land, de duur en je uitgave patroon/wensen... Nepal komt echter snel in de goede richting!

Het hoofddoel van de vakantie was een 3 weekse trekking rond de beroemde Annapurna's (+8000m). De tocht is een van de meest bekende trekkings ter wereld, wat natuurlijk een hoop toeristen ter been brengt, zeker nu de politieke situatie sinds ong 12 jaar weer stabiel schijnt te lijken.
Er wordt gestart in het laagland op een hoogte van 700m. Tropische warmte, groene rijstvelden en vele watervallen vormen de omgeving. Met de dagen win je geleidelijk hoogte. De natuur alswel cultuur verandert met de dag. Dit Hindus maken plaats voor de boedisten met hun talrijke gompas (tempels) en gebedsmuurtjes. Langszaam wordt het landschap kaler, dorrer en ruiger. De enorme, besneeuwde 7 en 8000ders torenen hoog boven je uit. Indrukwekkend allemaal.
Met de dag voelt de rugzak lichter (dit is bedrog...) en neem de conditie toe. Het ritme van vroeg opstaan en vroeg (8 uuur!!) naarbed, voelt natuurlijk aan en is prettig. Overnacht wordt er in (luxe) guesthouses, waar de meest culinaire gerechten (voordeel van toersime?!) worden bereidt op een smullend houtvuur (nadeel van toerisme: ontbossing=erosie=landverschuivingen...).
Na twee weken staan we aan de voet van een 5400m hoge pas. Vroeg vertrekken (half 5), 1000 m stijgen in ijzige kou en vol voldoening om half 9 genieten van het uitzicht. De hoogte en kou is voelbaar en de warmte beneden lokt. Eenmaal over de pas kom je in soort van hoogte woestijn gebied (Mustang). Een immens dor landschap met diepe valleien, uitgesleten door rivieren. Door zijn geissoleerde ligging, en nabijheid met Tibet, is de cultuur zeer rijk. Tal van boedistische monastries, en uit klei en leem verrezen dorpjes. De tijd heeft hier zeker 100 jaar stil gestaan.
De laatste dagen dalen we terug in het hinduistische laagland, alwaar we na 18 dagen weer terug zijn in de bewoonde wereld.

Al met al, was het een prachtige tocht, die niet echtte vergelijken valt met mijn eerdere trekkings in Nepal. Alle zijn anders. Echter staat de tijd niet stil. Zo wordt er hard gewerkt aan een weg die China (Tibet) met Nepal moet verbinden, parallel aan de trektocht. Deze weg is voor 90% klaar. De laatste dagen werden we een paar keer per dag door jeeps ingehaald en tal van brommers. Dit neemt een groot deel van de charme weg. Handig voor de lokale bevolking, de aanvoer van goederen en in geval van nood, maar waarschijnlijk funest voor het trek-toerisme, de grootste bron van inkomen in Nepal... De tijd zal het leren.

Tot slot iets wat zeer opvallend is. De nepalezen zijn koningen in het roggelen. Als ze maar iets voelen kriebelen in het onderste van hun keel, wordt er zeer luid geschraapt, tot echt alles omhoog is gekomen. Dit wordt nog even gemixt in de mond en vervolgens met veel geluid naar voren gespuugd. Het liefst net voor je voeten, zodat je wel moet kijken naar het resultaat. Op straat, in een restaurant, nee de nepalees kent geen schaamte... de kwade geest moet er uit.