Veldwerk
Door: Hein
Blijf op de hoogte en volg Hein
27 Juli 2009 | Zweden, Boliden
Als geoloog is het dus de bedoeling om nieuwe mogelijke mijnen te vinden. Niet van die dingen die ontploffen, maar metaal rijke lagen, verstopt in onze aardkorst. Dit is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Vandaar een korte uitleg...
Alles begint bij veldwerk. Gewapend met hamer en hark(!) loop je in niemandsland op zoek naar stenen. Veldwerk in Zweden is niet te vergelijken met veldwerk in Spanje tijdens de studie, aangezien het gesteente vaak moeilijk te vinden is. Dankzij de ijstijden, enkele duizenden jaren geleden, is het gesteente volledig bedekt met een dikke laag modder vermengd met gesteente (moraine). Helaas, geen geologie dus... Duizenden bomen, mosjes en meren bedekken een groot gedeelte van het zweedse landschap. Waarom dan toch veldwerk? Zo nu en dan helpt de natuur een handje mee dmv rivieren bijvoorbeeld. Stromend water erodeert de modder rijke toplaag weg. Ook laten de ijstijden een spoor van boulders achter, die met kennis terug te leiden zijn naar de oorspronkelijke lokatie. Al met al maak ik dus mooie boswandelingen. Ik hark her er der wat mos weg opzoek naar die ene gemineraliseerde boulder...
Is dit leuk? Ach, zie het als een grote speurtocht naar die ene schat. Daarbij komen wel de gevaren kijken van moeder natuur. Zo liep ik de afgelopen week in the middle of nowhere, omringt door een aureool van muggen. Wat een kutbeesten! Het geluid, het gezoem arghh alles... je slaat ze dood bij bosjes, maar ze blijven komen... Plots lag daar een enorme hoop. Wat leuk, een beren poepje! Takjes, besjes en beren billen haren, het dampte zelfs een beetje... een verse dus! Hmmm, aan de hoeveelheid te zien, moet het een groot exemplaar zijn. Oppassen dus! Fuck, wat doe ik hier ook. Alleen op pad, geen telefoon ontvangst, wie gaat mij ooit vinden als het mis gaat?? Iets verderop staan de krassen diep in een berkenboom. Niet al te best zo bedenk ik... Plots hoor ik een diep gebulder. Nee, het is niet mijn maag. Geritsel in de bosjes en ja hoor. Oog in oog met een volwassen exemplaar. Mijn eerste bruine beer, live, op minder dan 5 meter afstand. Verstijfd van angst, wat maar goed is ook, want waar kan ik naar toe! Rennen is geen optie, what to do? Maak oog contact en houd je klein, vertellen de voorlichtings folders... makkelijker gezegd dan gedaan. Langzaam komt mama beer op mij afgelopen, ik schuif langzaam voetje voor voetje naar achter, mijn hark voor me houdend. Woest gesnuif en gegrom, een klein beetje kwijl uit de bek. Berin had honger en de prooi stond voor haar... Met een elegante swing stond ze op haar achter poten, klaar voor de aanval. Haar vlijmscherpe klauwen schoten door de lucht, richting mijn hoofd... en toe werd ik wakker... Sweet dreams...
Nog twee daagjes werken en dan naar het zuiden van Zweden. 1300 km voor Snow Patrol en U2 in Götebörg, tja Zweden is groot... Daarna weekje NL (3-8 augustus), dus wie weet tot dan!
Zon op: 03:20
Zon onder: 22:07
Alles begint bij veldwerk. Gewapend met hamer en hark(!) loop je in niemandsland op zoek naar stenen. Veldwerk in Zweden is niet te vergelijken met veldwerk in Spanje tijdens de studie, aangezien het gesteente vaak moeilijk te vinden is. Dankzij de ijstijden, enkele duizenden jaren geleden, is het gesteente volledig bedekt met een dikke laag modder vermengd met gesteente (moraine). Helaas, geen geologie dus... Duizenden bomen, mosjes en meren bedekken een groot gedeelte van het zweedse landschap. Waarom dan toch veldwerk? Zo nu en dan helpt de natuur een handje mee dmv rivieren bijvoorbeeld. Stromend water erodeert de modder rijke toplaag weg. Ook laten de ijstijden een spoor van boulders achter, die met kennis terug te leiden zijn naar de oorspronkelijke lokatie. Al met al maak ik dus mooie boswandelingen. Ik hark her er der wat mos weg opzoek naar die ene gemineraliseerde boulder...
Is dit leuk? Ach, zie het als een grote speurtocht naar die ene schat. Daarbij komen wel de gevaren kijken van moeder natuur. Zo liep ik de afgelopen week in the middle of nowhere, omringt door een aureool van muggen. Wat een kutbeesten! Het geluid, het gezoem arghh alles... je slaat ze dood bij bosjes, maar ze blijven komen... Plots lag daar een enorme hoop. Wat leuk, een beren poepje! Takjes, besjes en beren billen haren, het dampte zelfs een beetje... een verse dus! Hmmm, aan de hoeveelheid te zien, moet het een groot exemplaar zijn. Oppassen dus! Fuck, wat doe ik hier ook. Alleen op pad, geen telefoon ontvangst, wie gaat mij ooit vinden als het mis gaat?? Iets verderop staan de krassen diep in een berkenboom. Niet al te best zo bedenk ik... Plots hoor ik een diep gebulder. Nee, het is niet mijn maag. Geritsel in de bosjes en ja hoor. Oog in oog met een volwassen exemplaar. Mijn eerste bruine beer, live, op minder dan 5 meter afstand. Verstijfd van angst, wat maar goed is ook, want waar kan ik naar toe! Rennen is geen optie, what to do? Maak oog contact en houd je klein, vertellen de voorlichtings folders... makkelijker gezegd dan gedaan. Langzaam komt mama beer op mij afgelopen, ik schuif langzaam voetje voor voetje naar achter, mijn hark voor me houdend. Woest gesnuif en gegrom, een klein beetje kwijl uit de bek. Berin had honger en de prooi stond voor haar... Met een elegante swing stond ze op haar achter poten, klaar voor de aanval. Haar vlijmscherpe klauwen schoten door de lucht, richting mijn hoofd... en toe werd ik wakker... Sweet dreams...
Nog twee daagjes werken en dan naar het zuiden van Zweden. 1300 km voor Snow Patrol en U2 in Götebörg, tja Zweden is groot... Daarna weekje NL (3-8 augustus), dus wie weet tot dan!
Zon op: 03:20
Zon onder: 22:07
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
